Kwento

BAHAGHARI

Sa isang bayan malapit sa Batis Malinaw, ay may tatlong mag kakaibigan. Si Hermione, Peter at Ron. Ito ang lugar na tinatawag na Bayan Aksaya. Ang mga tao daw dito ay aksayado sa kuryente kakalaro ng mga digital Technology tulad ng computer, PSP, cellphones at iba pa. Higit pa dun, ginagamit nila yun sa mga hindi magagandang bagay tulad ng panloloko, pag punta sa mga pornsites at marami pang iba. Ang iba naman tulad nang tatlong magkakaibigan ay pinahahalagahan ang mga bagay na iyon na alam nilang makakabuti sa kanila. Mabuti na nga lang hindi lahat ng tao sa Bayan ng Aksaya ay aksayado at walang pakialam sa mga bagay bagay sa mundo. Isang araw, habang magkakasama ang tatlong bata, napag usapan nila ang ugali ng mga tao sa kanilang Bayan. “ Bakit ganoon ang mga tao sa atin?” , wika ni Hermione. Sabi naman ni Ron “ Anong bakit ganoon ? Okay nga mga tao sa atin eh, pawing mayayaman !”. “ Ayun na nga ang problema eh, nagigi silang masyado aksayado sa mga bagay na may roon sila !” sabi ni Hermione. “ Ayun rin ang napapansin ko, wala silang magawa sa buhay nila !”, wika ni Peter. Patuloy na nag isip an gang tatlong mag kakaibigan. Nag salita si Peter “ Bakit ba nating pinag aaksayahan natin yang mga taong yan ? Isipin na lang natin ang mga sarili natin. Halina’t tayo nang mag laro ! “. Sumang ayon naman lahat sa panukala ni Peter. Naglaro na nga ang tatlong bata.  Pagkatapo nilang mag laro, sila ay tumungong batis upang magtampisaw at maligo. Sayang saya silang tatlo. Maya maya lang ay naramdaman nila ang isang malakas na paglindol kaya napatakbo silang tatlo pahilaga ng batis. Hindi nila namalayan na napalayo na pala sila sa kanilang bayan at hindi nila alam ang daan pabalik sa sobrang kaba. Inabot na sila nang dilim kakahanap ng daan pabalik sa kanilang bayan. Habang naglalakad sila sa madilim na gubat kung saang sila napadpad, nakita nila ang isang matanda na hirap sa paglakad. Kahit natatakot sila, tinulungan nila ang matanda. “Lola, saan po ba kayo patutungo ?”, wika ni peter habang akay akay ang matanda. “ Doon ako pupunta sa may kubo kung saan ako nakatira ! Maaari nyo ba akong ihatid ?”, sabi nang matanda. “ Oo naman po !” sabi ni Ron. Nang sila’y makarating sa kubo na sinabi ng matanda, pinatuloy siya nito. Tinanong ng matanda kung bakit siya napadpad dito, sinabi nila na napatakbo sila dahil sa lindol na nangyari kanina. Pinaalalahanan ng matanda ang tatlong bata na mag ingat sila dahil magkakaroon ng kakaibang pagbabago sa kanilang bayan. Binigyan niya ang tatlong bata ng 3 mga bato. Kumikinang na parang isang Kristal. Ang tatlong bata ay mangha mangha. Sinabi rin ng matanda na magpabukas na sila dahil mapanganib na sa gubat. 

Kinabukasan, nagising silang tatlo na nasa harap ng batis kung saan sila naglalaro hawak hawak ang tatlong bato. Takang Taka ang tatlong bata. Magkakasama silang tatlo papauwi. Habang naglalakad sila, nakita ni Peter na nag aaksaya na naman ang mga tao sa kanila na akala mo ay napakayaman. Muli nilang naaninagan ang matanda. Bigla na lamang dumilim ang kalangitan, na parang may padating na unos. Kumulog at kumidlat pero parang binalewala ng mga tao ang pangyayaring iyon. Nagalit ang matanda. Sinumpa niya na ang mga bagay na inaaksaya nila tulad nang computer, PSP, cellphones at marami pang iba ay magkakaroon ng buhay na parang kung sa iba ay high tech na hindi nila maaksaya nang muli.  Muling kumulog at kumidlat. Ang mga computer ay nakakapagsalita, nakakapagtype ng sarili at nakakapagprint ng sarili. Ang mga PSP naman ay kayang kumontrol ng Character ng mga laro at ang cellphone naman ay nakakapagsalita rin at nakakapagpicture ng sarili. Nagkagulo ang mga tao sa Bayan Aksaya. Nang nag take ng picture ang cellphone sa mga tao, ang mga taong nakuhanan ay napunta sa loob ng cellphone na parang mga imahe.  Ang computer at PSP naman, lahat nang piniprint at nilalaro nito ay nagkakatotoo. Walang magawa ang mga tao. Napakaraming pinirint nang computer na nagsasalita tulad nang mga character sa dota na nagkatotoo at ang mga inaatake naman nito ay ang mga kabataang pabaya sa pag aaral na ang dinadahilan ay na aadik sa dota. Ang PSP naman na ang laro ay mga pokemon ay nagtransform rin at halos ang mga inaatake ay lahat ng tao. Marami pa ring mga tao ang nagyayabang at binalewala ang pag atakeng iyon. Samantala, palaisipan parin sa mga bata kung paano makatutulong ang mga batong ibinigay ng matanda sa mga pangyayaring iyon kung kaya’t ang ginawa na lang nila ay pumunta sa kubo ng matanda kung saan sila binigyan ng bato. Nakita nila ang matanda na meron pa lang itim na kapangyarihan. Kinokontrol nito ang mga bagay na sinumpa niya. Pinapanuod ng tatlong bata ang matanda. Muli na naming naghudyat ng pag atake ang matanda. Hindi napigilan ng tatlong bata na patigilin ang matanda. Nakita ng matanda ang mga bata. Inilabas ng matanda ang kanyang tungod na may lalagyan ng tatlong bato. Ang tawag pala sa batong iyon ay Horcrux kung saan nakatago pa ang iba pang mga masasamang teknolohiya na maaring maghasik pa nang kasamaan. Iyon lang ay mangyayari kung mapagsasama sama ang tatlong bato kasama kung tungkod ngunit kung hindi ay nag bibigay ito ng kahilingan na maging ang matandang iyon ay hindi kayang pigilan ngunit iyon ay kapalit ang kanilang buhay. Ngunit sa hindi inaasahang pag kakataon ay naglabasan ang mga Karakter  ng Dota sa utos ng matandang si Felicia. Dahil doon, nagkahiwa hiwalay ang tatlong bata at ang naiwan sa matanda ay si Hermione. Si Peter sa mga karakter ng Dota at si Ron naman upang iligtas ang mga mamayan. Sunod Sunod ang palitan ng atake ng dalawang panig. Hindi nila matalo talo ang matandang si Elicia at ang mga Teknolohiya nito.
 Patuloy ang pag dami ng mga kampon nito habang ang magkakaibigan naman ay naghihikahos na sa pakikipaglaban. Magdidilim na kaya lalong kinabahan ang tatlong bata dahil alam nila na mas malakas si matandang Elicia tuwing dilim. Kumulog at Kumidlat. Hindi napigilan ni Ron ang sarili niya na humiling dahil sa nakita nuya na papatayin na ang kayang maga magulang. Napahiling tuloy siya na sana  mailigtas ang Bayan Maaksaya laban kay Tandang Elicia. Nawala lahat nang kampon ni tandang Elicia sa nasabing bayan. Kasabay nito ang paghina ni Elicia ngunit kahit nawala ang kampon ni Elicia, marami parin ang namatay kaya hindi nanghinayang si Elicia sa nangyari. Nang maalis na ang mga kampon, biglang naglaho si Ron at kuminang ang bato at nabuo ang ilang mga bahagi ng bahaghari na malapit sa Bayan Aksaya. Sa kabilang panig naman ng kagubatan, hirap na hirap na sa pakikipaglaban si Peter sa mga karate ng dota dahil kakaiba ang mga atakeng nilalabas nito. Mga apoy na ipo – ipo, kidlat, at kung anu ano pa. Kahit alam niyang marami na syang  npaatumbang kalaban ng dota, parang paulit ulit lang din ang nangyayari,parang kun sa laro ng dota, nag papa level lang siya. Patuloy ang pag dami ng kalaban ni Peter. Siya muna ay nagtago at nag isip nang mabuti kung ano ba ang hihilingin niya para maprotektahan ang kanyang sarili at bayan. Bigla siyang  naka isip nang magandang ideya. Isinigaw niya ang mga salitang “ Matigil n asana ang padami ng karakter ng dota at mawala n asana amg maga ito”. Nag laho ang lahat ng mga Karakter ng dota sa buong bayan ng Aksaya. Tulad nang nagyari kay Ron, bigla siyang naglaho at ang bato ay kuminang at naging parte ng bahaghari. Ang natitira na lamang ay si Tandang Elicia. Si Hermione ay aggresibong aggresibo sa pakikipaglaban kay Tandang Elicia. Pero siyay nag tataka kung bakit si Tandang Elicia ay nanghihina na lamang. Napangiti na lang si Tandang Elicia sabay sinabi ang maga katagang “ Patay na lahat nang mga kaibigan mo. Sinakripisyo na nila ang buhay nila para sa bayan mong walang kwenta ! Bayan mo na ang mga nakatira ay taong walang kwenta ! Maganda rin pala ang paggamit ng mga Teknolihiya bilang kampon dahil iyon ang kahanaan na mga tao sa bayan mo ! hahahha !. Sumagot naman si Hermione “Oo, alam ko naman na ang mga tao sa amin ay walang kwenta, pero mali naman ata ang pagpataw mo nang kaparusahan sa kanila. Hindi naman siguro buhay ang kapalit nang mga kasalanan nila !”. Muling lumakas si Elicia dahil dumilim at sumakto pang kabilugan ng buwan. Muling sumiklab ang laban nila ni Elicia. Hindi niya na alam ang gagawin niya. Dahil doon nagkaroon ng pagkakataon si Elicia na lituhin si Hermione. “ Bakit hindi mo gamitin ang bato Hermione ?, Hindi ba’t kaya ako niyang talunin at paglahuin. Ngunit sino ang pipilin mong iligtas, ang bayan mo o ang mga kaibigan mo na namatay na ? Hahhaha !”, wika ni Elicia. Walang nagawa si Hermione kundi humiling. Sinabi niya na “ Hinihiling ko na sana hindi na lang nangyari ang lahat ng ito na sana magi na lang payapa ang bayan namin, na sana wala na lang mga nagsakripisyo at namatay !”. Umilaw ang mga bato, nawala si Hermione at nabuo ang bahaghari. Parang walang nangyari nang biglang umilaw ang bahaghari at naibalik lahat ng mga pangayayari sa dati. Ngunit iba na ngayon lahat nang tao ay may pahalaga sa mga bagay na meron sila. Samantala ang tatlong bata ay naging bahaghari na nang tuluyan na siyang patunay na hindi muli mangyayari ang mga nangyari noon. 

Talambuhay

Ang Talambuhay ni Kier Victor Cuenca Lapuz

Ako (Kier Victor Lapuz)

Ang kambal kong ate

Noong Oktubre 20, 1997, ipinanganak ako (Kier Victor Cuenca Lapuz) sa mundong nilikha n gating Diyos na makapangyarihan sa lahat. Ang pangalan ng aking ina ay Cresendra Rene Cuenca Lapuz at ang pangalan ng aking ama ay Victoriano Nasam Lapuz. Siguro naman alam niyo din na kagaya ng ibang bata o sanggol na pinaganak sa mundo, hindi ko din alam ang mga pangyayari na naganap sa buhay ko. Ako ay may tatlong kapatid na babae. Sila ay sina Villie Joyce Cuenca Lapuz, Billie Jeanine Cuenca Lapuz, at Chaina Maureen Cuenca Lapuz. Sa pag usad ng panahon, lumalaki at lumalaki na ako hanggang sa tumuntong na ako ng kinder sa Mababang Paaralan ng Guadalupe II ng Brgy. II-A, San Pablo City at iyon ay sa taon 2002-2003. Ang guro ko noon  ay si Ms. Josephine Hila na ngayon ay si Mrs. Yuson na. Siya ay magalin at maalaga at higit sa lahat ay npakabait pa. Sa araw ng pagtatapos ng sa taon ng panuruan 2002-2003, ako ay pinarangalan bilang 1^st honors ng aming batch. Tuwang tuwa ang aking mga magulang. Sino ba naming magulang ang hindi matutuwa kung ang anak nila ay tinanghal bilang 1^st honor ng kanilang batch di ba ?

Ate Chaina

Nang ako’y nag grade 1 na, ang aking guro dun ay si Ms Irma Balason na ngayon ay si Mrs. Pacia na. Siya na ata ang pinakamaarte kong guro. Pero nakakatuwa sapagkat natututo rinn  ako sa kaartehan ng guro kong yun. Pag dating sa mga kumpetisyon na ngaganap sa taoon ng panuruan 2003-2004, meron din naman akong nilaban tulad ng District Competition tulad ng Makabayan, Spelling Quiz Bee at Tula na pinamagatang “In the Heart of a Seed’. Meron din naman  Division level tulad ng MTAP. Nakakatuwa rin ditoo kkase natapunan ako ng sauce ng siopao na talaga naming napakalagkit ! Higit pa dun, naranasan ko na ring mag pigil ng ihi, barado kase ang Comfort Room eh, dib a nakakatawa ? Hahaahah ! Sa taong din gumraduate ang aking ate sa elementary na si Chaina Maureen Cuenca Lapuz bilang 1^st honors ng kanilang batch at ganoon di ang sa akin ( 1^st Honorable Mention n gaming batch).

Ate Jeanine

Taong 2004-2005, grade 2 na ako, dito ako nakakita ng mataray ng napakamataray na guro, hmmmf, hindi naman mataray, strikta lang. Siya ay si Ma’am Alcos. Sabi ng mama ko, siyya daw ang gurong ang paningin sa estudyante ay pawing isda. Katuwa ! hahahaa ! Pero takot na takot ako dun. Ang haba kase ng baba. Hahahahah ! Joke lang ! Tanda ko noon, lagi akong pinagtutulungan ng mga kaklase ko pero hindi naman ako nagpapatalo. Sampalan kung sampalan, wala akon pake ! Pero nakakalungkot  din kase awayan na lang nang awayan, walang pinag kaiba sa kasalukuyan. Bakit ba kase lagi na lang may away ? Hindi ba pwedeng payapa na lang lagi ? Ang hirap kase ng pakiramdam pag pinag tutulungan ka eh ! Sa pagtatapos ng panuruang ito, ako muli ay pinarangalan bilang 1^st honors n gaming batch. Ang saya saya ko noon kase ako ulit ang 1^st !

Ate Joyce

Taong 2005-2006 naman ako pumasok bilang grade III doon pa din sa nabanggit na paaralan. Ang guro ko ditto ay si Mrs. Soccoro E. Brion. Siya ay isang maunawain na guro at halos  lahat ng estudyante niya ay mahal siya. Siya ay may sakit sa puso kaya maawa ako sa kanya. Ang gusto ko dito sa taong ito ay iyong comfort room kase lagi na lang barado at ang baho baho. Lagi pa kaming pauyuan sa paglilinis. Isa pa yung bang bang na nililinis namin  na hindi na luminis dahil sa mga estudyanteng hindi mapagsabihan na HUWAG MAGTAPON NG BASURA DOON. Nakakasura talaga ! Sa pagtatapos ng taong ito, ako ay 1^st pa din kaya kahit nakakpagod, worth it pa din di ba ?

Family ko

Noon naman taong 2006-2007, grade 4 na ako, nakilala ko na ata ang pinakatamad na teacher na si Mrs. Lerma Baldonado. Siya ay mataba at lagi nakaupo sa kanyang table. Lagi na lang siyang nagpapasulat sa akin sa blackboard kahit na wala naman siyang ginagawa kulang na lang ay gawin niya na akong “personal assistant”. Nakakaalibadwa ! Nakakinis ! Nakakasura ! Tapos kung mag paproject pa ay wagas at talagang wala kang takas  kase hindi ibibigay ang aming “report card”. Sa taon din ito nagkaroon akoo ng mga bagong kaklase. Sila ay sina Ma. Jesua Eseo Castillo at si Mark Dennis Mallari Bustos. Hayyyst, take note!  Naging Principal pa siya ha. Ako’y hangang hanga talaga ! Grabecious ! Pero  huh in fairness kahit ganoon ako sa kanya , she awarded me as the 1^st honor of our batch. Pero napakatagal naman bago makuha ang aking report card. SURANG SURA ay !

Ako noon sinasabitan noong grade 6

Pag usapan naman natin ang aking guro sa grade 5 na si  Mrs. Enya Saul Gonzalvo. Siya ay isang teacher mula sa Los Baños Laguna. Siya na ata ang pinkamapagbigay na guro. Gada hinihingi ko ang oras niya ay ibinibigay naman niya. Pero nakakainis kase nung pinagawa niya kame ng reviewer sa bawat subject ( Filipino, E.P.P., Science, Hekasi, Values ). Gumawa  naman ako, kumpleto ha ! Tapos noong pasahan na, aba’y hindi tinanggap ang aking ginawa ! Kumpletuhin ko daw ! Kumpleto naman ang akin ! Pagdating ng Periodical Test, hindi na ako pinakuha. Ako’y surang surang at buwisit na buwisit kase parang nawalang saysay o nabalewala ang lahat ng pinaghirapan ko. Hmmf, pero itong taong di to, pinakamasaya sapagkat ako ay inilaban sa  money contest n gaming skul na Mr, and Ms. Guadalupe. Marami rin akong mga parangal na natanggap sa kumpetisyon na ito. Ang mga parangal na natanggap ko ay ang sumusunod: Best in Hawaiian Costume, Best in Formal Wear, Best in Sports Wear, at Best in Talent. Ang talent ko noon ay pagsayaw. Ang sinayaw ko pa noon ay ang kantahin ni Marian Rivera na “ Sabay Sabay Tayo”. Hataw na hataw ako doon kase alam ko na pag hindi ko ginalingan parang pinapahiya ko lang ang sarili ko sa harap ng maraming tao. Akala ko nga hindi ako mananalo kase ang isa sa mga hurado ay ang aking kinaiinisan na guro na si Mrs. Lerma baldonado. Buti nga, hindi siya ang chairman of the board eh ! hahaha! About naman sa final na award, yung may pinakamarami na perang nakalap, ako ay 1^st runner up lang. Kahit first runner up lang, atleast nanaalo ako. Thanks God at hindi Niya ako pinabayaan na matalo. Tapos pagdating nang March, ako ay tinanghal bilang achiever, kahit iyon lang !, atleast nag ka place ako di ba ? at alam ko naman sa sarili ko na pinaghirapan ko iyon !

Mga kaklase ko noong elementary

Taong 2009-2010 naman ako tumuntong sa ika-anim na baitang at ang aking adviser doon ay si Mrs. Sheryll Aramil Perez. Ito na ata ang pinaka ayokong taon ng panuruan sapagkat dito talaga ako naghirap at nahirapan ng sobra. Kung sa aming classroom ang pag uusapan, si Ma’am Sheryll Perez ay sobrang taray kasi pag nagagalit siya, lahat ng bagay  na mahawakan niya ay tinatapon at ibinabato niya sa amin. Ako talaga’y takot na takot pero pag naman ako ang tinamaan at alam kong wala akong kasalan eh mag rereklamo talaga ako. Naibato nga niya kay Kevin H. Regla yung kanyang calculator. Grabe ay ! iyak ! Mahirap talaga pag ang teacher mo ay mataray kase parang natatakot ang mga estydyante na pumasok kase sino nga ba naming estudyante ang gugustuhing pumasok sa isang mataray na teacher di ba ? Pero kahit ganoon si Ma’am Sheryll, magaling siya na teacher. Sa tingin ko at para sa akin, si Ma’am Sheryll na ata ang pinakamagaling na teacher sa buong paaralan ng Guadalupe II. Dito, parang ang naging bestfriend ko asi si ate Inah ( Inah Ellaine Mallari Flores ) Lagi kaming mag kakasama. Actually tatlo kami, ako ( Kier Victor Lapuz ), si goyong ( Mark Dennise M. Bustos ) at si ate Inah ( Inah Ellaine M. Flores ). Eh parang nag kawatak watak kami, si ate Inah at ako na lang ang natira. Tapos si Goyong at Kanneth na ang Laging magkakasama. Lagi kaming mag kakaaway. Ang dami kasing PLASTIK eh ! Wag nang i-mention kase baka mapahiya pa ! Kawawa naman ay ! Pero napakapaplastik talaga ay ! Sila mga SSG sa amin. SSG means sipsip sa guro. Mga walang magawa sa buhay ay ! Pero sa mga kaibigan ko, pinaka naawa ako kay ate Inah, kase tamad siya pumasok. Kase pag hindi siya pumasok, malungkot ako at tiyaka siya naman ang maapektuhan nun eh at titaka para maka graduate siya ! Syempre Bestfriend ko siya kaya akoy todo alala sa kanya. Tapos sa taong ito ito kame nagkaroon ng Kid’s From. Tapos kaming Grade VI, nag intermission number kami at iyon ay isang sayaw ! ang tugtog naming noon ay “Hot and Cold”. Ang saya saya nung araw na iyon ! Grabe ! Tapos noong April ! Graduation na namin. Ang graduation song naming ay yun “Whenever you Remember” by Carrie Underwood. Tapos ako ang nag deliver nang aming Valedictory Address kase ako ang 1^st honor n gaming batch taong 2009-2010. Ako’y masayang Masaya kase ang nagsuot sa akin ng medal ay ang aking ama.

Ako at si mitch

Taong 2010-2011 naman ako nag 1^st year High School sa Dizon high. Noong pasukan ako’y nasa section A pa. Tapos pinakuha kami ng test para sa science curriculum ni Ma’am Lucido kase nga daw kulang pa ang bilang estudyante sa 1-science. Laking tuwa ko kase kinabukasan, ak’y pinatawag ni sir Mission at pasa nga daw ako. Si Mr. Anderson Mission an gaming adviser. Isa siyang Mathematics Teacher. Tapos mga September noong kami ay nag science camp. Nakakapagod naman kase gawa nung science trail at dun ko 1^st nag gulong sa putikan. Kasama ko nun ang maganda kong kaklase na si Ma. Reinalyn Tubigan. Dito naman kami nagkaroon ng Ibong adarna. Ang ganap ko ay serpyente. Tapos nung awarding of honors na, yung pagtatapos na nang taon, ako ay pang 4^th lang ! Pero okay na rin kase atleast may nakuha akong award !

Ako bilang leon

Taong 2011-2012 naman ako nag 2^nd year high school. Ang akig adviser dito ay si Mrs. Aleli Juliano. Dito Masaya kase ang dami naming event ! Tulad nang Rocksport na ang kasama ko ay sina Joan Estrella. Pero pinakamasaya yung Pre pageant ng Mr. ang Ms Dizon High na ginanap sa Sm San Pablo at yung Final Pageant nila na ginanap naman sa Central Gym. Tapos nagkaroon pa nang Florante at Laura. Ang ganap ko doon ay leon. Nag 1^st nga kame sa contest na iyon. Nitong march naman, walana kami masyadong ginagawa. Halos nag lalaro na nga lang kami ng scrabble eh. Hmmf, anom kaya ang rank ko ngayong pag tatapos nang taon ?